Լինում է, չի լինում, մի աղջիկ է լինում։ Նրա անունը Անուշ է։ Նա գնում էր դպրոց։ Նա շուտ էր քնում, որ չուշանա դպրոցից։ Մի օր նա գնում էր քնելու և տեսավ, որ գիշերը ձյուն էր գալիս։ Նա զարմացավ։
– Մայրիկ, ինչու՞ է այս գիշերը ձյուն գալիս, եթե հիմա ձմեռ չի, – հարցրեց աղջիկը։
– Ի՞նչ ես ասում, այնտեղ ձյուն չկա, – ասաց մայրիկը։
Հետո նա ոչ մի բան չհասկացավ։ Հետո մի քիչ անցավ և նա արթնացավ։
– Արթնացիր, – ասաց մայրիկը։
– Այս ամենը երա՞զ էր, – ասաց աղջիկը։
– Ինչը՞, – հարցրեց մայրիկը։
– Ես տեսել էի, որ աշնանը գիշերը ձյուն էր գալիս, – ասաց աղջիկը։
– Ամեն երազում կարող է լինել ամեն ինչ, – ասաց մայրիկը, – հավաքվիր, դպրոց պիտի գնաս։
– Լավ մայրիկ, – ասաց աղջիկը։
Ու նա գնաց դպրոց։