Изучите тексты поздравительных открыток для мам и бабушек. Придумайте свой текст и сделайте открытку. Разместите открытку у себя в блоге.
Любимая мама!
Поздравляю тебя с 8 марта! Желаю тебе быть здоровой и самой счастливой.
Твоя дочь,
Тамара.
Дорогая мамочка!
С Восьмым марта тебя! Пусть в твоей жизни всегда светит солнышко. Всегда улыбайся!
С любовью,
Виктор.
Бабушка, с 8 марта!
Никогда не болей и не скучай!
Целую,
Оксана.
Գործնական աշխատանք՝
1.Հոտ քաշենք և համտեսենք ջուրը և կհամոզվենք, որ այն անհոտ ու անհամ է:
2.Վերցնենք թափանցիկ բաժակ և մեջը գոլ ջուր լցնենք: Մեկ այլ բաժակում նախապատրաստենք սառը ջուրը և գունավորենք այն: Ապա զգուշությամբ, բաժակի եզրով սառը ջուրը լցնենք տաք ջրի վրա: Կտեսնենք, որ սառը ջուրը նստել է հատակին, այսինքն՝ ավելի ծանր է:
3. Ջրով բաժակի մեջ մի գդալ շաքարավազ լցնենք ու խառնենք: Ու՞ր կորավ շաքարը: Մի կում անենք և կհամոզվենք, որ ջուրը քաղցր է: Շաքարը լուծվել է ջրի մեջ: Ջուրը լուծիչ է:
ԱՌԱՋԱԴՐԱՆՔ
Թեստ 2
«Մի անգամ իմ բարեկամ մի որսորդ մեր հանդի անտառուտ սարերից մի եղնիկ նվեր բերեց երեխաներիս համար»:Այսպես սկսեց ընկերս աշնանային մի երեկո, երբ նստած միասին նրա պատշգամբում, հիացած նայում էինք հեքիաթական վերջալույսով վարվռուն սարերին, որոնց վրա մակաղած հոտերի նման մեղմորեն հանգչում էին ոսկեգեղմ անտառները:«Այդ մի մատաղ ու խարտյաշ եղնիկ էր̀ խորունկ, սև ու ջինջ աչքերով, որ ծածկվում էին երկայն, նուրբ թարթիչների տակ:Կամաց-կամաց մեր վրա սովորեց նա. էլ չէր փա□չում, չէր վախենում մեզնից. մանավանդ շա՜տ մտերմացել էր երեխաներիս հետ. նրանց հետ միասին վազվզում էր պարտեզում, նրանց հետ ճաշում էր, նրանց հետ քնում:Մի բան ինձ շատ էր զարմացնում: Եղնիկը թեև այնպես ընտելացել էր մեզ, սովորել էր մեր տանն ու դռանը, բայց մեկ-մեկ մեզնից թաքուն բարձրանում էր այս պատշգամբը և ուշագրավ, լռիկ նայում էր հեռու` անտառներով փաթաթված սարերին. ականջները լարած խորասույզ լսում էր անտառների խուլ ու անդուլ շառաչը, որ երբեմն ուժեղանում էր, երբեմն բարականում` նայելով հովերի թափին: Նայում էր նա այնպե՜ս անթարթ և այնպե՜ս ինքնամոռաց, որ երբ պատահում էր բարձրանում էի պատշգամբը, ինձ բավական միջոց չէր նկատում և եր□ հանկարծ ուշքի էր գալիս, նետի պես ծլկվում էր մոտիցս… Արդյոք գիտե՞ր նա, որ ինքը ղողանջուն անտառների ազատ երեխան է եղել, որ մայրը այնտեղ է կաթ տվել իրեն, որ այնտեղ է իր հայրը եղջյուրները խփել կաղնիներին: Արդյոք, գիտե՞ր, որ այդ խուլ շառաչը անուշ-անուշ օրորել է իրեն առաջին անգամ, և ո՞վ գիտե, գուցե, երազներ է բերել իրեն, սիրուն երազներ… Խե՜ղճ եղնիկ… Կարոտ` իր սիրած գուրգուրող անտառներից և զանգակ աղբյուրներից, իր խարտյաշ մորից և շնկշնկան հովերի հետ վազող ընկերներից` հիմա տանջվում, տառապում է մեզ մոտ, մտածում էի ես: Եվ այնպես սրտանց ցավակցում էի նրան… Չէ՞ որ նա էլ մեզ պես մտածող և զգայուն հոգի ունի:Ես շատ էի հարգում նրան, խնդրեմ չծիծաղես վրաս, այո՛, այնքան, որ երբ նա բարձրանում էր պատշ□ամբը, հեռացնում էի երեխաներիս, և թողնում էինք նրան մենակ իր ապրումների հետ…Երբ գրկում էի նրան, այդ նազելի էակին, և նայում էի լեռնային աղբյուրների նման վճիտ աչուկների մեջ` տեսնում էի այնտեղ մի թախծալի, երազուն կարոտ…Մի գիշեր, մի քամի գիշեր էր, սարերից անսանձ փչում էր քամին, դուռն ու պատուհանները ծեծում ու ծեծկում: Պարզ լսվում էր, որ այնտեղ, անտառում, դարավոր կաղնիներն ու վայրի ընկուզենիները ճակատում էին հողմի դեմ` աղմկում և գոռում: Եվ քամին բերում էր անընդհատ անտառի այդ լիակուրծք խշշոցն ու մռունչը, ու թվում էր թե` հենց մեր դռան առջև է աղմկահույզ, հողմածեծ անտառը: Երեխաներս վախից կուչ էին եկել. մինչդեռ եղնիկը դողում էր մի խենթ սարսուռով: Աչքերը կայծակին էին տալիս: Անթարթ, ամբողջովին լսելիք դառած` ականջ էր դնում նա անտառի հուժկու շառաչին, որ խոսում էր նրա հետ մայրենի լեզվով:Անտառը կանչում է նրան, ընկերների ազատ վազքն է տեսնում նա մթին թավուտների մացառուտ ժայռերն ի վեր,- մտածում էի ես:Մի փոքր հետո ավելի սաստկացավ քամին` փոթորիկ դառնալու չափ. մեկ էլ աղմուկով բացվեցին լուսամուտի փեղկերը, և մի ուժգին շառաչ միանգամից ներս խուժեց: Եղնիկը հանկարծակի մի ոստումով ցատկեց լուսամուտի գոգը` աչքերը սուզելով շառաչուն խավարի մեջ: Ես իսկույն վրա վազեցի բռնելու նրան, սակայն նա մի ակնթար□ի մեջ թռավ լուսամուտից պարտեզը և ծածկվեց խավարների մեջ…Դե՛հ, հիմա՛ գնա ու գտիր նրան իր հայրենի անծայր անտառներում…»:
ա/զուլալ վճիտբ/լուռ լռիկգ/ակնդետ անթարթ
ա/ լույս աշխարհ գալ դ/ծնվել,հայտնվելբ/խելքը գլխին գ/դատող, բանիմաց, խելացիգ/կողը հաստ բ/համառ, ինքնասածի, կամակորդ/ճաշը եփել ա/մեկին պատժել, լավ ծեծել
ա/մեկին պաժել, լավ ծեծելբ/համառ, ինքնասածի, կամակորգ/դատող, բանիմաց, խելացիդ/ծնվել,հայտնվել
վերջալույս
ոսկեգեղմխորասույզ
ուշագրավ
ա/զակազ պատվերբ/մալինա մորի
գ/կենգուրու ագեվազ
դ/ստարտ սկիզբ
նվեր
որսորդ
միջոց
ա/ Եղնիկը շատ գեղեցիկ էր ̀ խորունկ, սև ու ջինջ աչքերով:
բ/Մտերմացել էր երեխաների հետ, նրանց հետ ճաշում էր, նրանց հետ քնում:գ/Եղնիկը հանկարծակի մի ոստյունով ցատկեց լուսամուտի գոգը՝ աչքերը սուզելով շառաչյուն խավարի մեջ:
դ/ Եղնիկը թեև ընտելացել էր ընտանիքին ու տանը,բայց մեկ-մեկ թաքուն բարձրանում էր պաշգամբ և լռիկ նայում անտառներով փաթաթված սարերին:
11.Ինչի՞ն կարող էր կարոտել եղնիկը:
Եղնիկը կարոտում էր իր ընտանիքին և մեկ-մեկ թաքուն գնում էր պատշգամբ և անթարթ նայում էր և կարոտում:
12.Ինչո՞ւ է հեղինակը հարգում եղնիկին:
Նա հարգում էր նրան, որովհետև նա կարոտում էր իր ընտանիքին:
13.Նկարագրի՛ր անտառը հողմի ժամանակ:Քամի գիշեր էր, սարերից անսանձ փչում էր քամին և պատուհանները և դռնները ծեծում էր:
14.Տեքսից դու՛րս գրիր այն նախադասությունը, որը քեզ հուզեց:
Արդյոք գիտե՞ր նա, որ ինքը ղողանջուն անտառների ազատ երեխան է եղել, որ մայրը այնտեղ է կաթ տվել իրեն, որ այնտեղ է իր հայրը եղջյուրները խփել կաղնիներին:
Կարդա՛ և պատասխանի՛ր հարցերին.
Ես ուզում եմ գնդակ խաղալ, քույրիկիս հետ տանը մնալ չեմ ուզում:
Ո՞ւմ հետ եմ ուզում գնդակ խաղալ: Ես ուզում եմ գնդակ խաղալ մենակ:
Ես ուզում եմ գնդակ խաղալ քույրիկիս հետ, տանը մնալ չեմ ուզում:
Ո՞ւմ հետ եմ ուզում գնդակ խաղալ: Ես ուզում եմ գնդակ խաղալ քույրիկիս հետ:
Հրեշի ապարանքի մոտ փռված էին դաշտերն ու այգիները: Այս նախադասությանը կրակից խանձված ու չորացած արտահայտությունը տարբեր ձևերով ավելացրո՛ւ:
Հրեշի կրակից խանձված ու չորացած ապարանքի մոտ փռված էին դաշտերն ու այգիները:
Հրեշի ապարանքի մոտ փռված էին կրակից խանձված ու չորացած դաշտերն ու այգիները:
Նախադասություններն այնպե՛ս դասավորիր, որ պատմություն ստացվի:
У меня маленькая семья. В семье я, мама, дядя, бабушка и еще одна бабушка. Моя маму зовут Анна. Она работает программистом. Она любит читать, гулять с друзьями, смотреть фильмы, смотреть сериалы, проводить время со мной и читать новости. Она любит собак. Моего дяду зовут Артур. Он тоже работает программистом, как моя мама. Он тоже любит собак, как моя мама. Он любит гулять с друзьями, проводить время со мной, читать, смотреть фильмы, смотреть новости и читать новости. Мою бабушку зовут Амалия. Она мама моей мамы. Она тоже работает программистом, как моя мама и как мой дядя. Она любит читать и смотреть новости. Она не любит гулять на улице и очень много времени проводит дома, и еще не любит животных. Мою другую бабушку зовут Анахит. Она мама моего папы. Она довно вышла на пенсию. Она тоже не любит животных, как моя другая бабушка. Она любит читать, читать новости, смотреть новости и проводить время со мной.